Syndrom pustego gniazda
Syndrom pustego gniazda jest zjawiskiem, które dość powszechnie dotyka niemalże wszystkich rodziców na pewnym etapie rozwoju ich dzieci. Może wystąpić zarówno w następstwie czasowego opuszczenia domu przez dzieci, na przykład na skutek podjęcia nauki w szkole z internatem, lub w wyniku ostatecznej wyprowadzki związanej z rozpoczęciem dorosłego i samodzielnego życia.
Na ogół przyjmuje się, że syndrom pustego gniazda jest źródłem przeżywania silnego stresu. Wypadając nagle z roli opiekuna, rodzice przestają czuć się potrzebni, nie umieją odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Syndrom ten szczególnie mocno dotyka kobiety, z uwagi na ich z reguły silniejsze przywiązanie emocjonalne do dzieci oraz wykonywanie większej liczby czynności związanych z opieką.
Co jeszcze może wpływać na siłę przeżywania syndromu pustego gniazda?
– wspomniana już więź emocjonalna z dziećmi – im jest silniejsza, tym większe poczucie pustki;
– aprobata wyboru dokonanego przez dzieci – im bardziej akceptujemy ich decyzję, tym łatwiej przystosowujemy się do nowej rzeczywistości;
– interpretacja potrzeb dziecka – jeśli rozumiemy, że wyprowadzka dzieci jest konieczna z punktu widzenia ich rozwoju, to z większą łatwością przychodzi nam zaakceptować ich decyzję;
– więź z innymi osobami bliskimi – posiadanie wielu bliskich relacji z osobami spoza najbliższej rodziny, pozwala lepiej odnaleźć się w nowej sytuacji;
– zaangażowanie w realizację własnych celów życiowych – realizacja własnych celów umożliwia szybszą akceptację decyzji dzieci.
Przeżywanie syndromu pustego gniazda i związane z tym nasilenie odczuwania stresu może w dłuższej perspektywie przyczynić się lub nawet spowodować wystąpienie objawów depresji. Dlatego bardzo ważne jest, aby w tym szczególnym, zarówno dla opuszczających dom dzieci jak i ich rodziców, okresie życia, starać się zaakceptować i wspomóc decyzję o wyprowadzce, utrzymywać relacje z bliskimi, z którymi możnaby porozmawiać o zaistniałej sytuacji a także podejmować się nowych wyzwań i celów, które będą w stanie wypełnić uczucie pustki po opuszczających dom dzieciach.